Theetijd in Absurdistan

'Goedemorgen, waar kan ik u mee helpen?'

'Goeiemorgen, ik wou graag een nieuwe identiteitskaart aanvragen.'

De dame achter de balie kijkt hem vanachter haar bril met opgetrokken wenkbrauwen aan.

'Weet u dan niet hoe laat het is?'

Met een frons werpt Luc een blik op zijn horloge. 

'Nu ja, twintig na tien, dacht ik.'

'Ik dacht net hetzelfde. Weet u niet wat dat betekent?'

'U zal me dat vast haarfijn kunnen uitleggen', bromt hij.

'Dat betekent dat uw identiteitskaart al twintig minuten verlopen is.'

'Mevrouw, Annabelle,' leest hij vanaf het geplastificeerde kaartje dat de bediende heeft opgespeld, 'kan u voor deze ene keer geen uitzondering maken? Het was mijn bedoeling om hier twintig minuten geleden al aanwezig te zijn, maar mijn wekker had last van een kater en maakte me veel te laat wakker.'

'Excuseer mij, meneer, maar voor zulke akkefietjes kunnen wij helaas geen uitzonderingen maken. Het is trouwens theetijd ondertussen.'

Annabelle en Luc steken samen met enkele andere toevallige passanten de straat over naar het dichtstbijzijnde theehuisje. Binnen geven ze elke aanwezige met gesloten ogen een high five en vragen zoals de etiquette voorschrijft naar elk van hun namen om die even snel weer te vergeten. De thee wordt in absolute stilte genuttigd. Nadat ze hun theezakjes in de immer brandende pot vol koffie hebben geworpen keert iedereen terug naar waar ze vandaan kwamen.

'Waar waren we, o ja, ik begrijp dat u geen uitzondering kan maken, maar zou u die regel niet even kunnen bevestigen?'

'Zeker, dat kan ik in ieder geval bewerkstelligen met een uitzondering', riposteert ze afgemeten. 'Kan u dan hier en hier en hier en hier even een tekeningetje maken? Dank u, en dan nog enkel een tekening op uw hand? In orde.'

Luc is in zijn nopjes en krult de zwierige schetsen van enkele dieren, schrijvers van 'Het proces' en hier en daar een enkel genitalium op de plaatsen die Annabelle aanwijst. Ze kijkt hem aan met een schalkse glimlach en overhandigt hem een document getiteld '34 augustus!'

'Gefopt!' roept ze luid. 

'Dus geen nieuwe identiteitskaart?' probeert Luc nog bedeesd.

'Komt u gisteren nog maar eens terug meneer, het is dan bijna theetijd.'

Hij zucht en haast zich op al zijn benen naar huis, moeder zal vast thee gebakken hebben.

Thee, beste lezer, is behoorlijk belangrijk in Absurdistan.